nowy rok - nowy projekt :)

Kobieta - "dorosły człowiek płci żeńskiej" - w tym znaczeniu od XVIII w., wcześniej spotykane od pocz. XVII w. W XVI w. wyraz rzadki, nieliteracki, najczęściej w połączeniu z określeniami "wszeteczna, plugawa, nikczemna, szpetna". M.Bielski, "Sjem niewieści" (1586): "Chocia oni nas zowią białegłowy, prządki - ku więtszemu zelżeniu kobietami zowią... Mogą oni przezywać żony kobietami, Aleć też nie do końca mają rozum sami".
Bruckner wysunął hipotezę, że słowo to wymyślił jakiś antyfeminista, bo znalazł w języku staropolskim określenia "kob" = chlew, "koba" = kobyła.
Z niemieckiego - "gabetta", "gebette" - towarzyszka łoża, małżonka, konkubina.
Inne języki: fiński - "kave" = kobieta, matka; estoński - "kabe" = kobieta, pani; czeski - "kubena" = nałożnica; cygańskie "kab" = brzemienna; staropolskie - "obieta" = ofiara.
/wg F. Sławski, Słownik etymologiczny języka polskiego, tom I/

Ze strony "Who needs feminism?"