Paweł Kozioł
***
co powiedzą
te miasta szlifowane
papierem
ściernym mrozu i waszych gazet białym
światłem gorączki
solą śniegu po którym
tak
prześlizguję się obok twojego życia
nieobecny
oddechem
nieobecny
wierszem
co powiedzą
te miasta którym niosę ogień
samotności a
zresztą mniejsza o miasta dlaczego
im więcej
mojego słowa tym więcej twojej ciszy
zaś moja
cisza odbija się w lustrze
twojej bez
śladu gdy stają naprzeciw
siebie nie
wiedząc jak przyznać się do racji
Wiersz przeczytany i "pożyczony" z bloga Eweliny.
* cytat z innego wiersza tego samego autora, "Pieśni o żabce i gwoździu", do przeczytania tu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz